Sluis.
Onder de voortdurende dreiging van de Engelse vloot in Vlaanderen werd in 1387 een aanvang gemaakt met het versterken van de stad. De gehele ontwikkeling van wallen en poorten is uitvoerig beschreven in: J.H. van Dale, „Een Blik op de Vorming der Stad Sluis en op den Aanleg harer Vestingwerken van 1382 tot 1587″, verschenen te Middelburg in 1871. Vooral van het bouwen van de Oostpoort tussen 1425 en 1432, door meester metselaar der stad Sluis Joris Lietac, zijn uitgebreide rekeningposten opgenomen, waaruit men kan opmaken wat er allemaal bij het bouwen van een poort aan de orde kwam. De Oostpoort nabij de Zuiddijk had vier grote torens, twee aan de stadszijde en twee op de middensingel. De toegang tot de stad was mogelijk via twee valbruggen, één over de binnengracht en één over de buitengracht. In die tijd gold ´wie Sluis bezit, bezit Vlaanderen’, in 1606 werd de poort bij verrassing bijna genomen door de spanjaarden,
Oostpoort.
Als gevolg van de Tachtigjarige Oorlog is eind 16e eeuw gestart met de aanleg van ravelijnen. Nadat Sluis begin 17e eeuw weer in handen van de Staatsen is gekomen werd aan de landzijde (oostzijde) een gebastioneerde wal aangelegd. Tussen 1699 en 1702 werden de vestingwerken naar de inzichten van vestingbouwkundige Menno van Coehoom gemoderniseerd, de bovenbouw van de poort werd hiervoor in de 17e eeuw gesloopt. Tussen 2010 en 2011 is de poort gerestaureerd, tijdens de restauratiewerkzaamheden is een oude kanonskogel gevonden. Deze is als permanent aandenken in de Oostpoort gemetseld, maar tijdens het bezoek van www.stadspoorten.nl was deze verdwenen.
