Maastricht.
De Reek is een waterpoort die de Jeker overspant, onderdeel van de vestingwerken in Maastricht, de poort ligt aan de zuidzijde van de stad in het Jekerkwartier aan het uiteinde van de Heksenstraat en aan de rand van het Waldeckpark. De waterpoort werd vernoemd naar de ‘reek’, de Maastrichtse naam voor het ijzeren valhek. Maar stond ook bekend onder de naam ‘den reke bij die Raemen'(1465) en ‘Reeck op den Aldenhoff’ (1501). ‘De toren vóór de waterpoort De Reek wordt de Quorijnustoren genoemd, naar een zekere Catharijn Quorijnus, die er een bordeel hield, totdat het stadsbestuur haar in 1536 opdracht gaf uit de stad te vertrekken’. In 1486 werd de poort uit gerust met een valhek en werd uitgebreid met een stenen boog over de Jeker in 1550. De verdedigingstorens werden waarschijnlijk in 1552 verlaagd en gevuld met aarde om beter tegen het nieuwe geschut bestand te zijn.
Waterpoort De Reek.
De waterpoort heeft een sluis uit 1674-1678, de Grote-of Bonnefantensluis, Ten tijde van een belegering van de stad sloot men de sluizen van de waterpoort waardoor het open terrein tussen Maastricht en Sint Pieter onder water kwam te staan. De oostelijke toren is geheel opgetrokken in Naamsche steen, afgedekt met een lijst van mergel, met daarboven een rij van bakstenen, die door een laag van mergel opgesierd is, deze toren van de waterpoort werd in 1959, na gedeeltelijk te zijn afgebroken, weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht. De westtoren van hetzelfde type, maar op een onderbouw van kolenzandsteen, heeft op het Zuiden en op het Zuid-westen een schietgat, het laatste echter gedicht; In de hoek tegen de verbindingsmuur, aan de oostzijde van de toren, bevindt zich een poortje, terwijl schuin daarboven de hoek wordt afgesneden door een uitbouwsel op afgeschuinde kraagsteen.
